مشاوره سالمندان با خاطره پردازی
مشاوره سالمندان با خاطره پردازی
پیشتر این نگرش در میان متخصصان حرفه ای وجود داشت که باید از خاطره پردازی جلوگیری کرد؛ زیرا برای سالمندان خوب نیست که در گذشته زندگی کنند؛ واقعیت حال امروز بسیار مهم تر از داستان پردازی درمورد زندگی گذشته است. خوشبختانه زمان عوض شده و فعالیتهای مبتنی بر خاطره پردازی، به ویژه در گروه ها، ابزار مؤثری برای کاهش اضطراب و ایجاد تصاویر مثبتی از خود شده است. اصطلاح “درمان مبتنی بر خاطره پردازی” گاهی اوقات مترادف با “درمان مبتنی بر مرور زندگی” به کار می رود. سایر محققان هر کدام از این رویه ها را رویکرد درمانبخش، متفاوتی تلقی می کنند. مرور زندگی، به مثابه فرایندی عمیق تر، به کمی آموزش تخصصی نیاز دارد؛ حال انکه درمان مبتنی بر خاطره پردازی نوعی خودافشایی غیرمستقیم خاطرات است. خاطره پردازی، یادآوری خاطرات مثبت را ترغیب می کند و می تواند از سوی مراقبان، پرستاران، کاردرمانگران و سایر افرادی که روزانه با سالمندان در ارتباطند، به کار رود. مهارت های مورد نیاز عبارتند از: گوش دادن فعال، همدلی و علاقه خالصانه نسبت به مراجع و تاریخچه زندگی او. تمام اینها مهارت های اساسی و پایه مشاوره هستند که مشاوران و درمانگران باید به آموختن آنها ترغیب شوند.
“گروه خاطره پردازی” به سالمندان منزوی، که به تنهایی زندگی می کنند، شانس اجتماعی شدن را می دهد و می تواند همانند راه حلی مفید و ثمربخش، آنها را به مرکز روزانه برگرداند. سالمندانی که در مراکز مراقبتی سکونت دارند، ممکن است به اندازۀ افرادی که در منزلشان اقامت دارند، تنها و بی کس باشند. گروه هایی از این دست می توانند دوستی را میان سالمندان مراکز مراقبتی تشویق کنند و آنها را در خاطرات یکدیگر سهیم گرداند. درمانگران باید در انتخاب افرادی که وارد این گروه می شوند دقت نظر لازم را داشته باشند. به ویژه نسبت به کسانی که رفتارهای پارانوئیدی نشان می دهند و نیز افرادی که بر عدم افشای احساسات فردی شان اصرار می ورزند، محتاطانه عمل کنند. باید از کند و کاو بیش از حد، به ویژه از سوی یاری رسانان کم تجربه، اجتناب کرد. هدف گروه حمایت و پرورش حرمت خود است، نه خودافشایی زجرآور.
با وجود اینکه، سالمندی برای بسیاری از ما تداعی کننده از دست دادن حافظه است (امری که قابل انکار هم نیست)، اما وقتی که سالخوردگان قصه ها و تجاربشان را بازگو می کنند، در می یابیم که بسیاری از رویدادهای زندگی مانند: تولدها، وفات ها، ازدواج ها، بیماری ها یا جنگ ها را غالباً با صحت نسبی به یاد می آورند. تحریف حوادث غالباً نتیجه انطباق جزئیات به یادآورده شده با طرحواره ذهنی فعلی شخص است. همه ما تصویری از حوادث، مکان ها و افراد زندگی گذشته مان داریم که همچون یک آلبوم خانوادگی می توانیم به آن رجوع کنیم. ممکن است این تصاویر به لحاظ تاریخی درست نباشد. به این معنا که، شاخ و برگ های خلاقانه جایگزین جزئیات فراموش شده اند، اما به هر حال این تصاویر برای ساخت فیلم نامه زندگی ما ضروری هستند. در اختلال دمانس افراد دیگر نمی توانند قصه هایش را بازگو کنند؛ بنابراین، دشوار است که مشخص کنیم چه تعداد از تصاویر گم شده اند. دیگر نظمی در تصاویر وجود ندارد؛ لذا مرورها تصادفی و بی نظم به نظر می آیند؛ اما کاملاً زنده و برای صاحب آن تصاویر مهم هستند و دوستان یا مشاورانی که این تصاویر به آنها ارائه می شود باید اهمیت آنها را دریابند.
مشاوره سالمندان با خاطره پردازی
ارسال یک پاسخ