جشن ازدواج
جشن ازدواج
جشن ازدواج یکی از مراسم اصلی ازدواج است که برخی به آن بسیار اهمیت می دهند و برخی دیگر به آن با بدبینی نگاه می کنند و درصدد حذف یا کاستن از آن هستند. برگزاری مراسم ازدواج کارکردهای متفاوتی دارد. مهمترین کارکرد مراسم ازدواج،رسمیت بخشیدن به ازدواج و زندگی مشترک عروس و داماد است. دومین کارکرد مراسم ازدواج، رقابت اجتماعی یا همان چشم و هم چشمی است. چه کسی جشن مجلل تری برگزار کرده است؟! چه کسی غذای بهتری داده است؟! چه کسی تعداد بیشتری را دعوت کرده است؟! و… سومین کارکرد مراسم ازدواج، تبادل هدایا به منظور تأکید بر انسجام اجتماعی است. معمولاً در مراسم مختلف هدایایی بین عروس و داماد و خانواده ی عروس و داماد و خویشاوندان این دو تبادل می شود که بیانگر انسجام اجتماعی و وابستگی اجتماعی است. جشن ازدواج نیز از آنجا که یکی از مراسم اصلی ازدواج است همین سه کارکرد را دارد. الف- رسمیت دادن به ازدواج ب- رقابت اجتماعی و ج- انسجام اجتماعی به وسیله تبادل هدایا. افرادی که به جشن ازدواج نگاه بدبینانه دارند، معمولاً به رقابت اجتماعی که در جشن ازدواج رخ می دهد، نظر دارند. از آنجا که خواه ناخواه در جریان برگزاری جشن ازدواج، رقابت ایجاد می شود، ناراضی هستند و این رقابت را مایه اتلاف وقت، انرژی و سرمایه ی افراد و جامعه می دانند و معتقدند که دیگران نیز مجبور می شوند تا در این رقابت شرکت کنند و سلسله ی رقابت تداوم پیدا می کند. ما ضمن تأیید این مطلب بر اهمیت « رسمیت بخشی » جشن ازدواج تأکید می کنیم. به نظر ما بودن جشن ازدواج بهتر از نبودن آن است چرا که با برگزاری جشن و برگزاری همه ی آداب و رسوم مربوط به جشن، رسمیت ازدواج بیشتر می شود و تعهد همسران نیز به تبع آن افزایش می یابد. هرچند تا به حال در جامعه ی ایران تحقیقی مبنی بر اینکه آیا نرخ طلاق در ازدواجهایی که در دفتر خانه ها بدون مراسم جشن، ثبت می شوند تفاوت معناداری با نرخ طلاق در ازدواجهایی که همراه با مراسم جشن به ثبت می رسند، دارند یا نه، انجام نشده است. اما به لحاظ نظری به نظر می رسد که آمار طلاق باید در ازدواجهای بدون مراسم بیشتر باشد چرا که پیوند اجتماعی و عرفی همسران در این گونه ازدواجها کمتر است. به نظر می رسد که تجمع مردم در جشن نوعی گواهی و تأیید بر رسمیت ازدواج و نیز عاملی برای تثبیت مسؤولیت های دو طرف در زندگی آتی است. از این نظر می توان آن را عاملی در استقرار تکالیف زناشویی و ایجاد تعهد جدی دانست. در جوامع پیشرفته، جشن ازدواج مختصرتر و کم خرجتر از دیگر جوامع برگزار می شود. شاید دلیل آن این باشد که رقابت اجتماعی در جوامع پیشرفته در سایر بسترهای اجتماعی انجام می شود و جشن ازدواج کمتر توجه افراد را برای رقابت اجتماعی برمی انگیزد. به نظر می رسد هرچه بتوان رقابت اجتماعی را به سایر فعالیتهای اجتماعی منتقل کرد، شاهد برگزاری جشنهای ساده تر و کم هزینه تر خواهیم بود.
در فرایند ازدواج در فرهنگ ایرانی سه جشن وجود دارد. یکی جشن نامزدی دیگری جشن عقد و نهایتاً جشن عروسی. همانطورکه قبلاً در فصل نامزدی به طور مفصل توضیح داده شد، بهتر است که نامزدی چندان پر سروصدا نباشد تا در صورتی که افراد خواهان جدایی بودند، ساده تر بتوانند ازهم جدا شوند. بنابراین به نظر می رسد که نبودن جشن نامزدی با فلسفه نامزدی بیشتر انطباق دارد و نبودن آن بهتر از بودن آن است. جشن عقد دومین جشن از جشنهای سه گانه ایرانی است که از نظر ما بسیار اهمیت دارد. چرا که پیمانهای سه گانه شرعی، عرفی و حقوقی در این جشن به هم می پیوندند. جشن عروسی، جشن آغاز ازدواج است که البته گاهی با انجام سفر یا ماه عسل نیز جایگزین می شود. برگزاری یکی از این جشنهای سه گانه یا بهتر است بگوییم دو گانه، (جشن عقدیا جشن عروسی) با حضور خویشاوندان نزدیک، کافی و مناسب به نظر می رسد.
جشن ازدواج
ارسال یک پاسخ